Είναι καιρός τώρα, που η αριστερά παλεύει κυρίως για να επιλύσει προβλήματα που δημιουργεί η ίδια στον εαυτό της.
Θυμάμαι πριν από δύο χρόνια, την τεράστια εκτίναξη στις δημοσκοπήσεις. Τα ΜΜΕ την έπεσαν στου Συνασπισμό. «ΤΑ γκάλοπ σας φέρνουν στο 18%. Τι θα κάνετε αν το πάρετε; Θα συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ; Ή θα αφήσετε τη χώρα στην ακυβερνησία;»
Το ερώτημα ήταν λογικό. Και ο ΣΥΝ όφειλε να δώσει μια πολιτική απάντηση. Που να μην είναι «βεβαίως θα συνεργαστούμε» ούτε «σε καμία περίπτωση». Διότι είτε τη μία απάντηση έδινε είτε την άλλη, κάποιος σε περίμενε στη γωνία.
Αυτό που όφειλε να κάνει λοιπόν ο ΣΥΝ ήταν να πετάξει το μπαλάκι στο ΠΑΣΟΚ. ΝΑ βάλει απλές και σοβαρές προϋποθέσεις για οποιαδήποτε συνεργασία. Και να πει; Εγώ σε κυβερνήσεις συνεργασίας μπαίνω μόνο αν και εφ όσον άλφα, βήτα, γάμα.. Επιδιώκοντας έτσι να μεταφερθεί η όλη κουβέντα και η σχετική φαγωμάρα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. «Δεχόμαστε το πλαίσιο της αριστεράς ή όχι;». Πόσο μάλλον την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν σε βαθειά κρίση.
Αλλά όχι. Τα πράγματα έγιναν αλλιώς.
Κατ αρχήν η Ανανεωτική Πτέρυγα, που δεν είναι χαζή, τσίμπησε αστραπιαία. Και έπαιξε το παιχνίδι των μέσων. «Μας ρωτάνε αν θα συνεργαστούμε. Δεν πρέπει να απαντήσουμε; Θα αφήσουμε να πάει χαμένη μια ευκαιρία για αριστερή στροφή στον τόπο» (και καλά, χεστήκανε για την στροφή. Η συνεργασία με του ΠΑΣΟΚ τους ενδιέφερε). Και δώστου από κοντά και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, που είδε φως και μπήκε…
ΤΑ ΜΜΕ, τσίμπησαν αμέσως και το φούσκωσαν. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ ΓΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΟΡΦΗ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ «ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΙ» ΤΟΥ ΣΥΝ… Και δώσου προβολή και συνεντεύξεις και μπαράζ «ανανεωτικών» στα ,τηλεοπτικά παράθυρα με αποκλειστικό θέμα το αν αυτοί οι μαλάκες που διαχειρίζονται την πλειοψηφία του ΣΥΝ αξίζουν να έχουν 18%. «Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν προτάσεις», «ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν στον στείρο αρνητισμό», «ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρονται για τη διακυβέρνση του τόπου, όπως η πλαιά καλή ανανεωτική αριστερά»…
Η πλειοψηφία του ΣΥΝ (Αριστερό Ρεύμα) και οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν ότι μπορούσαν για να επιβεβαιώσουν την άποψη αυτή. Καμία ευελιξία. Άνοιξαν τις ιερές γραφές και είδαν ότι στο λήμμα «ΠΑΣΟΚ», η μόνη αποδεκτή απάντηση είναι «καμία συνεργασία σε καμία περίπτωση». Μόνο που το δόγμα αυτό έχει φτιαχτεί όταν τα γκάλοπ σε έχουν στο 3, όχι στο 18. Και κυρίως όχι οταν το ΠΑΣΟΚ διαλύεται. Όταν σε έχουν στο 18, πρέπει να το χειρίζεσαι πιο επιδέξια. Γιατί αυτός ο κόσμος που σου δίνει το 18 σε ακούει. Και όταν συνειδητοποιεί ότι είσαι στόκος, σηκώνεται και πάει αλλού. Τόσο απλά. (Βλέπε και το παρακάτω διάγραμμα)
Να μην παραλείψουμε και τον παράγοντα Αλαβάνου. Τότε ήταν πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Και άπλωνε συνεχώς το χέρι στο ΠΑΣΟΚ, χωρίς να ρωτάει κανέναν. Με την ίδια ευκολία που σήμερα ρέπει προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ότι να ‘ναι. Και μόνο στην ιδέα ότι ένα πρωί θα έκανε προτάσεις για μίνιμουμ πλαίσιο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, κρύος ιδρώτας έκοβε την Κουμουνδούρου και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Την ώρα που όλο αυτό το τουρλουμπούκι προσπαθούσε να συνεννοηθεί, οι ανανεωτικοί με τα ΜΜΕ κόβανε και ράβανε. Όσο οι Ανανωτικοί λέγαν την πλειοψηφία του ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ στόκους, τόσο η πλειοψηφία του ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνιζόντουσαν να το επιβεβαιώσουν. Και έτσι άρχισε σιγά σιγά ο κατήφορος. Το 18 έγινε 16, ύστερα 15, ύστερα 12, ύστερα 10, χωρίς να φαίνεται σταματημός.
Ύστερα ήρθε ο Δεκέμβρης. Γι αυτό, στο αυριανό ποστ…