ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΜΑΣ. Κεφάλαιο 1ο. Πώς να τα γαμήσετε στις δημοσκοπήσεις.

Είναι  καιρός τώρα, που η αριστερά παλεύει κυρίως για να επιλύσει προβλήματα που δημιουργεί η ίδια στον εαυτό της.

Θυμάμαι πριν από δύο χρόνια, την τεράστια εκτίναξη στις δημοσκοπήσεις. Τα ΜΜΕ την έπεσαν στου Συνασπισμό. «ΤΑ γκάλοπ σας φέρνουν στο 18%. Τι θα κάνετε αν το πάρετε; Θα συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ; Ή θα αφήσετε τη χώρα στην ακυβερνησία;»

Το ερώτημα ήταν λογικό. Και ο ΣΥΝ όφειλε να δώσει μια πολιτική απάντηση. Που να μην είναι «βεβαίως θα συνεργαστούμε» ούτε «σε καμία περίπτωση». Διότι είτε τη μία απάντηση έδινε είτε την άλλη, κάποιος σε περίμενε στη γωνία.

Αυτό που όφειλε να κάνει λοιπόν ο ΣΥΝ ήταν να πετάξει το μπαλάκι στο ΠΑΣΟΚ. ΝΑ βάλει απλές και σοβαρές προϋποθέσεις για οποιαδήποτε συνεργασία. Και να πει; Εγώ σε κυβερνήσεις συνεργασίας μπαίνω  μόνο αν και εφ όσον άλφα, βήτα, γάμα.. Επιδιώκοντας έτσι να μεταφερθεί η όλη κουβέντα και η σχετική φαγωμάρα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. «Δεχόμαστε το πλαίσιο της αριστεράς ή όχι;». Πόσο μάλλον την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν σε βαθειά κρίση.

Αλλά όχι. Τα πράγματα έγιναν αλλιώς.

Κατ αρχήν η Ανανεωτική Πτέρυγα, που δεν είναι χαζή, τσίμπησε αστραπιαία. Και έπαιξε το παιχνίδι των μέσων. «Μας ρωτάνε αν θα συνεργαστούμε. Δεν πρέπει να απαντήσουμε; Θα αφήσουμε να πάει χαμένη μια ευκαιρία για αριστερή στροφή στον τόπο» (και καλά, χεστήκανε για την στροφή. Η συνεργασία με του ΠΑΣΟΚ τους ενδιέφερε). Και δώστου από κοντά και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, που είδε φως και μπήκε…

ΤΑ ΜΜΕ, τσίμπησαν αμέσως και το φούσκωσαν. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ ΓΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΟΡΦΗ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ «ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΙ» ΤΟΥ ΣΥΝ… Και δώσου προβολή και συνεντεύξεις και μπαράζ «ανανεωτικών» στα ,τηλεοπτικά παράθυρα με αποκλειστικό θέμα το αν αυτοί οι μαλάκες που διαχειρίζονται την πλειοψηφία του ΣΥΝ αξίζουν να έχουν 18%. «Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν προτάσεις», «ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν στον στείρο αρνητισμό», «ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρονται για τη διακυβέρνση του τόπου, όπως η πλαιά καλή ανανεωτική αριστερά»…

Η πλειοψηφία του ΣΥΝ (Αριστερό Ρεύμα) και οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν ότι μπορούσαν για να επιβεβαιώσουν την άποψη αυτή. Καμία ευελιξία. Άνοιξαν τις ιερές γραφές και είδαν ότι στο λήμμα «ΠΑΣΟΚ», η μόνη αποδεκτή απάντηση είναι «καμία συνεργασία σε καμία περίπτωση». Μόνο που το δόγμα αυτό έχει φτιαχτεί όταν τα γκάλοπ σε έχουν στο 3, όχι στο 18. Και κυρίως όχι οταν το ΠΑΣΟΚ διαλύεται. Όταν σε έχουν στο 18, πρέπει να το χειρίζεσαι πιο επιδέξια. Γιατί αυτός ο κόσμος που σου δίνει το 18 σε ακούει. Και όταν συνειδητοποιεί ότι είσαι στόκος, σηκώνεται και πάει αλλού. Τόσο απλά. (Βλέπε και το παρακάτω διάγραμμα)

Να μην παραλείψουμε και τον παράγοντα Αλαβάνου. Τότε ήταν πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Και άπλωνε συνεχώς το χέρι στο ΠΑΣΟΚ, χωρίς να ρωτάει κανέναν. Με την ίδια ευκολία που σήμερα ρέπει προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ότι να ‘ναι. Και μόνο στην ιδέα ότι ένα πρωί θα έκανε προτάσεις για μίνιμουμ πλαίσιο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, κρύος ιδρώτας έκοβε την Κουμουνδούρου και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Την ώρα που όλο αυτό το τουρλουμπούκι προσπαθούσε να συνεννοηθεί, οι ανανεωτικοί με τα ΜΜΕ κόβανε και ράβανε. Όσο οι Ανανωτικοί λέγαν την πλειοψηφία του ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ στόκους, τόσο η πλειοψηφία του ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνιζόντουσαν να το επιβεβαιώσουν. Και έτσι άρχισε σιγά σιγά ο κατήφορος. Το 18 έγινε 16, ύστερα 15, ύστερα 12, ύστερα 10, χωρίς να φαίνεται σταματημός.

Ύστερα ήρθε ο Δεκέμβρης. Γι αυτό, στο αυριανό ποστ…

ΚΑΙ ΑΝ ΒΓΑΙΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ;

ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ: ΟΙ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΙ, ΟΙ ΒΥΤΙΟΦΟΡΕΙΣ, ΟΙ ΒΕΝΖΙΝΑΔΕΣ, ΟΙ ΤΑΞΙΤΖΗΔΕΣ, ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ! ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΤΑΜΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ.

Με ενδιαφέρουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν με μισθούς 800 και 1000 ευρώ. Με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που τσακίστηκαν να σπουδάσουν και ζουν στην ανεργία. Με ενδιαφέρουν αυτοί που δουλεύουν 18 ώρες τη μέρα στα σουπερ μάρκετ και πληρώνονται για 8. Με ενδιαφέρουν αυτοί που τρέχουν με τα παπιά και αυτές που περνάνε τη μέρα τους όρθιες στα κομμωτήρια και τα εμπορικά κέντρα. Με ενδιαφέρουν αυτές και αυτοί που δουλεύουν στα φροντιστήρια με μαύρα και χωρίς ασφάλιση.

Η κατάσταση έχει ως εξής: Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναλάβει τα οικονομικά της χώρας. Σε ένα μήνα οι Βρυξέλλες θα ανακοινώσουν καινούρια μέτρα. Και δεν είναι μόνο οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Είναι η απελευθέρωση των απολύσεων και η ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος να πάρεις κάποτε σύνταξη.

Στις 24 Φεβρουαρίου είναι η απεργία της ΓΣΕΕ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑΣ. Όχι για τους καλοθρεμμένους εργατοπατέρες του Παναγόπουλου. Αλλά για να σταλεί ένα μήνυμα ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλη κοροϊδία.

Αυτό το μήνυμα το φοβούνται περισσότερο από κάθε τι άλλο. Γιατί μπορεί να εξαπλωθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και εκεί ο κόσμος υποφέρει και δυσκολεύεται. Και εκεί νοιώθει την αδικία να τον πνίγει. Και εκεί αισθάνεται την ανάγκη να κάνει κάτι, χωρίς να ξέρει τι ακριβώς.

Αν μας δουν πολλούς, θα τους φύγει η διάθεση για νέα μέτρα. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο.

ΞΕΡΩ. ΟΙ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ. ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΝΙΚΑΝΗ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΗ ΤΗΣ. Το ΚΚΕ πάει χώρια, διεκδικώντας την αποκλειστικότητα στα πνευματικά δικαιώματα της αριστεροσύνης. Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ τρώγονται με τα εσωτερικά τους και οι αριστεροί συνδικαλιστές ξεχνάνε να αντιπολιτευτούν τον Παναγόπουλο.

Γι αυτό ο κόσμος πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί από ότι ένας ένας ξεχωριστά.

ΑΝ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ…

…θα αφήνανε έξω τους μπάτσους;

ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΡΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ;

Λοιπόν

Η χθεσινή πορεία ήταν μαζική. Αλλά κατά γενική εκτίμηση, ήταν λιγότερο μαζική από τις απαιτήσεις των καιρών.

Υποθέτω ότι αυτό δεν πρόκειται να απασχολήσει κανέναν. Ούτε τις οργανώσεις τις αριστεράς, ούτε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες…

Απλώς θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν μέχρι σήμερα. ΝΑ φωνάζουν. Και να ελπίζουν ότι ο κόσμος, από απελπισία και αγανάκτηση θα κατέβει στους δρόμους.

Αρκεί όμως αυτό; Ο κόσμος δεν κατεβαίνει στους δρόμους, όχι γιατί δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα. Αλλά  γιατί δεν αισθάνεται ότι οι διοργανωτές τον εκπροσωπούν. Πιστεύει ότι τόσο τα συνδικάτα όσο και οι οργανώσεις της αριστεράς αποβλέπουν περισσότερο στο δικό τους πολιτικό όφελος παρά στην αντιμετώπιση της κατάστασης. Μπορεί και να μην έχει εντελώς άδικο. Εκτός από την οικονομική και πολιτική κρίση, υπάρχει και η κρίση στο συνδικαλιστικό κίνημα και την αριστερά.

Μήπως χρειάζεται άλλη μεθοδολογία; ΝΑ φτιαχτεί πχ μια επιτροπή από πρόσωπα γενικής αποδοχής που θα λειτουργεί ως ομπρέλα για τις κινητοποιήσεις.

Και σίγουρα να αλλάξει ο τρόπος προπαγάνδισης. Η επικοινωνία δεν γίνεται πλέον όπως στη μεταπολίτευση, με τις ντουντούκες και την ξύλινη γλώσσα. Υπάρχουν διαδίκτυα, φέισμπουκ, κέρατα βερνίκια. Να κυκλοφορήσουν φιλμάκια για τα κυβερνητικά μέτρα, αφισσούλες, επιχειρήματα. Να βγουν φωτογραφίες και βίντεο από τις κινητοποιήσεις. Αλλά και εκτός διαδικτύου, να οργανωθούν παρεμβάσεις και ακτιβίστικες ενέργειες που θα παράγουν επικοινωνιακό αποτέλεσμα. Τέτοια πράγματα γίνονται ήδη αποσπασματικά και αυθόρμητα. Πρέπει να γίνουν με οργανωμένο τρόπο.

Ένας λόγος που η κινητοποίηση για το άρθρο 16 κέρδισε πράγματα, ήταν επειδή είχε οργανωθεί άριστα στο διαδίκτυο. Τώρα όλοι παίζουν με κατεβασμένα χέρια και καλούν τους εργαζόμενους να εξεγερθούν, χωρίς οι ίδιοι να σηκώνοτναι απο τις καρέκλες τους.

Δεν γίνεται έτσι. Στις 24 Φλεβάρη είναι η γενική απεργία. Πρέπει να γίνει της κακομοίρας. Υπάρχει καιρός να οργανωθούμε. Δεν είναι η μιζέρια του κόσμου που μας εμποδίζει. Η δική μας μιζέρια είναι.

ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΡΕ ΑΛΕΚΟ…

εδώ ο κόσμος χάνεται

και οι κόπανοι στοχοποιούν τον Τσίπρα…

(δείτε το φιλμάκι τους στην αρχή)

ΠΟΣΟ ΚΑΝΕΙ Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΣΑΡΚΟΖΙ;

Η Ελλάδα θα προχωρήσει στην αγορά των έξι γαλλικών φρεγατών Fremm, δήλωσε την Τετάρτη ο υφυπουργός Αμυνας Πάνος Μπεγλίτης, διευκρινίζοντας -όπως μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters- ότι πρόκειται για υλοποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος της προηγούμενης κυβέρνησης.

Η Ελλάδα ξεκίνησε διμερείς συνομιλίες με τη Γαλλία για την αγορά φρεγατών το 2009.

Όπως γράφει η γαλλική εφημερίδα La Tribune, το κόστος υπολογίζεται σε 2.5 δις ευρώ ενώ το συμβόλαιο αναμένεται να υπογραφεί εντός του 2010. Με τις υγείες μας.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Αυτά που σας υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ

Προεκλογικά: ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΒΑΣΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ:

-Διαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις για ένα δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα οικονομικά βιώσιμο που καλύπτει με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης τις ανάγκες των πολιτών.

– Εγγυόμαστε την επαρκή χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού Συστήματος.

– Καταργούμε τις διατάξεις που ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ και προβλέπουν την αύξηση των ορίων ηλικίας και την μείωση των συντάξεων.

(απο το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ)

—

Μετεκλογικά: ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΣΑΣ, ΤΩΡΑ ΜΙΛΑΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ:

«Η ύπαρξη της παρούσας στρογγυλής τραπέζης του κοινωνικού διαλόγου για το Ασφαλιστικό αποτελεί πειστικό επιχείρημα στα χέρια της ελληνικής πολιτείας προς την Ε.Ε., την Ευρωζώνη και τους διεθνείς οργανισμούς πως είμαστε, ως Έλληνες, αποφασισμένοι να λύσουμε τα χρονίζοντα και σημαντικά διαρθρωτικά μας προβλήματα…»

«Η όλη προσπάθειά μας σηματοδοτεί, εντός και εκτός Ελλάδας, τις δεσμεύσεις μας και τη σταθερή πολιτική βούληση να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα, να βγάλουμε τη χώρα από την αναξιοπρεπή φάση της επιτήρησης, αλλά και να την θωρακίσουμε από τους κερδοσκόπους….»

«Η αύξηση του μέσου όρου συνταξιοδότησης στα 63 χρόνια αποτελεί μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, πως η Ελλάδα αντιλαμβάνεται ποια είναι τα προβλήματά της και επιδίδεται στην επίλυσή τους…»

(απο την εισήγηση Λοβέρδου στην επιτροπή για το Ασφαλιστικό)

ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΗ ΠΟΤΕ!

Εντάξει η εισοδηματική πολιτική. Και εντάξει και το φορολογικό. (Ένα ενδιαφέρον σχόλιο για το αφορολόγητο των αποδείξεων, θα βρείτε στον antidrasiandsex)

http://antidrasiandsex.blogspot.com/2010/02/blog-post_10.html

ΑΛΛΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ!!!!!

Παρατήρηση πρώτη: Για να πάρεις αξιοπρεπή σύνταξη, πρέπει να δουλεύεις 37 χρόνια συνεχόμενα με πλήρη ασφάλιση. ΝΑ ξεκινήσεις στα 27 και να φτάσεις ως τα 63. Ή να ξεκινήσεις από τα 30 και να φτάσεις ως τα 67. ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟΝ;

Παρατήρηση δεύτερη: Πως μέσα σε ύφεση, ανεργία και δουλειές του ποδαριού, ένας άνθρωπος θα κρατάει λεφτά στην άκρη για να πάρει σύνταξη του κώλου σε 37 χρόνια;  Όταν ο μισθός τελειώνει στις 15 μέρες;

Παρατήρηση τρίτη: Καταλαβαίνει ο κόσμος τι σημαίνει «προνοιακή σύνταξη 350 ευρώ και το υπόλοιπο κόφτε το λαιμό σας;». Αυτά έχουνε εφαρμοστεί μόνο από τη χούντα του Πινοσέτ στη Χιλή. Και επειδή το σύστημα εκείνο αποδίδει συντάξεις, έχει αποδειχτεί ότι η μεγαλύτερη πλειοψηφία των εργαζομένων παίρνει μόνο την προνοιακή σύνταξη και δεν έχει μπορέσει να καταφέρει τίποτα περισσότερο.

Και επειδή όλα αυτά είναι ΧΟΝΤΡΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ και τεράστια ξεφτίλα του ΠΑΣΟΚ που προεκλογικά μιλούσε για «δημόσια κοινωνική ασφάλιση με αξιοπρεπείς συντάξεις», δείτε πόσο διακριτικές είναι σήμερα οι εφημερίδες του «Προοδευτικού χώρου»

ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ…

για να ανεβαίνουν λίγο τα γράδα..

ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΛΑΒΑΝΟΥ»

Δείτε την εδώ.. http://enosy.blogspot.com/2010/02/blog-post_08.html

1. Επί του πολιτικού, δεν έχει να πει τίποτα καινούριο. Ανακυκλώνει απλώς τον διακαή πόθο ενός κομματιού της Αριστεράς να αλλάξει τους συσχετισμούς, εξαγγέλλοντας «πλατιά κοινωνικά μέτωπα που θα αντιπαλέψουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές μπλα μπλα». Αυτή η πλατφόρμα εμφανίζει τον εαυτό της ως αποκλειστικό κληρονόμο και κάτοχο των δικαιωμάτων του Δεκέμβρη, των αγώνων για το άρθρο 16 κλπ.

2. Επί της ουσίας, ο Αλαβάνος προσφέρει τον εαυτό του, για την δημιουργία ενός καινούριου πολιτικού μπλοκ. Που θα πιάνει όλο τον ΣΥΡΙΖΑ πέραν του Συνασπισμού και θα επιχειρείται να διευρυνθεί και προς άλλες κατευθύνσεις όπως διάφορα ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΕΣ.

3. Παρ όλα αυτά, η προοπτική διεύρυνσης δεν φαίνεται ορατή. Παρά τα όσα είχε αφήσει να εννοηθούν τις προηγούμενες μέρες, το κείμενο υπογράφουν αποκλειστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

4. Βασική του στρατηγική επιδίωξη είναι η αποδυνάμωση του Συνασπισμού. Γι αυτό και οι πλάγιες επιθέσεις στον ΣΥΝ ότι κάνει «προγραμματική αντιπολίτευση», ότι επιδιώκει «προνομιακές συνεργασίες με τους Οικολόγους Πράσινους», ότι «ερωτοτροπεί με το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές» και ότι «υποτιμά τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ».

5. Βασικό συμπέρασμα: Ο Αλαβάνος δεν είχε ανέκαθεν αυτές τις απόψεις. Τις απέκτησε τώρα, αφού φτιάχτηκε πρώτα το πολιτικό σχέδιο με τον ίδιο επικεφαλής. Σήμερα ανακάλυψε ότι είναι κακό πράγμα η «προγραμματική αντιπολίτευση». Προσχορώντας στην γελοία παλιοκουκουέδικη αντίληψη οτι το πρόβλημα με την αντιπολίτευση είναι πως την αποκαλείς και όχι πως την κάνεις. . Σήμερα ανακάλυψε το πρόβλημα με την Ανανεωτική Πτέρυγα, πρόβλημα που ο ίδιος δεν θεωρούσε ότι υπάρχει όσο ήταν επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Σήμερα ανακάλυψε «ερωτοτροπίες του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ» . Και όχι όταν πήγαινε με τον Γιωργάκη σε συγκεντρώσεις υποψηφίων δημάρχων (Ζωγράφου πχ). Σήμερα ανακάλυψε προνομιακές συνεργασίες με τους Οικολόγους όταν ο ίδιος μιλάει για «ευρεία συστράτευση προοδευτικών δυνάμεων». Σήμερα ανακάλυψε «τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ». Όταν προεκλογικά ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έτρεχε, ο Αλαβάνος ήταν εξαφανισμένος.

6. Αλλά πατάει και σε άλλη βάρκα. Κατηγορεί τον ΣΥΝ ότι «αναζητά εσωτερικούς εχθρούς μέσα στο κόμμα». Και έτσι κλείνει το μάτι όχι μόνο στην (απίστευτα καθυστερημένη πολιτικά) ομάδα Λαφαζάνη, αλλά και στην Ανανεωτική Πτέρυγα.

7. Το πρόβλημα του Αλαβάνου είναι ο Συνασπισμός. Για να εξυπηρετήσει την στρατηγική του υπαναχωρεί από βασικά πράγματα που έλεγε ο ίδιος ως πρόεδρος του ΣΥΝ. Δεν είπε κουβέντα για τους μετανάστες, και μάλιστα τη μέρα που γινόταν η σύγκρουση στη Βουλή. Έχει κάνει τούμπα «τύπου Ρεσάλτο»στα εθνικά και περιγράφει την χώρα «στο στόχαστρο του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, για να μην μπορούμε να παλέψουμε τα εθνικά μας θέματα». (ποια θέματα ρε παιδιά; την ονομασία της Μακεδονίας; ή το να μην επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ Χριστόφια και Τάλαν στην Κύπρο;) Προχθές στη συνέντευξη τύπου τάχθηκε εμμέσως ακόμα και υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μετά είδε ότι δεν του έβγαινε και το μάζεψε. «Αυτές είναι οι απόψεις μου και αν δεν σας αρέσουν έχω και άλλες», έλεγε ο Μαρξ (ο Γκράουτσο, όχι ο Κάρολος..)

8. Το πρόβλημα του Συνασπισμού δεν είναι ο Αλαβάνος. Είναι η ανυπαρξία του κόμματος. Ο ΣΥΝ κάθεται αμήχανος και κοιτάει να τον λεηλατούν ο Αλαβάνος και κάτι γκρουπούσκουλα από τη μία, και η Ανανεωτική Πτέρυγα με προοπτική το ΠΑΣΟΚ από την άλλη. ΟΙ δύο φράξιες της ηγετικής ομάδας, που αντιστάθηκαν λυσσαλέα στην προοπτική του Συνεδρίου, έχουν ήδη από ένα σχέδιο διαφυγής προς τις κατευθύνσεις αυτές. Και στην μέση δεν κινείται τίποτα απολύτως. Εκτός από διάφορους μεγαλοπαράγοντες.